Woensdag 11 augustus

Na opnieuw een rustdag, kwam de groep om een uur of negen ‘ s ochtends bij de YMCA bij elkaar. Op het programma stond vandaag Funtown/Splashtown. Na ongeveer 1,5 uur rijden zette onze chauffeur Tom ons op deze bestemming af. Eerst gingen we met z’ n allen naar Funtown. Daar kon je o.a. plaats nemen in enkele roller-coasters en andere attracties. Na de lunch ging vrijwel iedereen naar Splashtown. Daar waren we bepaald niet de enigen; het mooie weer had velen er toe gebracht ook hierheen te komen. Dat betekende dat je voor sommige slides (glijbanen) vrij lang moest wachten, maar het was fun. Om ongeveer vijf uur verlieten we de parkeerplaats om anderhalf uur later vermoeid maar voldaan in Boothbay terug te keren.

Donderdag 12 augustus

Ook deze laatste volledige dag in Boothbay kon ieder op zijn/haar eigen manier invullen. Tegen de avond kwam iedereen naar kamp Knickerbocker; niet alleen de “Kattikers”, maar ook alle gastouders, de Boothbay kids enz. In het kamp waren een aantal tafels klaargezet en gedekt voor de Lobsterbake. Maar niet iedereen leek te begrijpen dat kreeften zijn om op te eten; sommigen meenden dat je er de meiden mee bang moest maken en anderen hielden de kreeften beet bij hun scharen en zwaaiden ermee alsof ze aan het discuswerpen waren. De kreeften zagen rood van ergernis……
Gelukkig waren er ook velen die dit heerlijke maal, de kreeften, de mossels en de clams , wel wisten te waarderen en ervan smulden. Na de maaltijd moest er een foto van de hele groep gemaakt worden; Ed, de leider van het Knickebockerkamp kreeg zoveel camera’ s in z’ n handen gedrukt, dat hij er wel bijna een kwartier mee zoet was!
Daarna verliet langzamerhand iedereen het kamp om terug naar huis te gaan. Nog één nachtje slapen in Boothbay en dan komt het echte afscheid………

Maandag 9 augustus

Na twee “vrije” dagen komen we om een uur of negen bij het gebouw van de YMCA weer bij elkaar. Vandaag is er werk aan de winkel. Letterlijk, want we gaan in drie groepen aan de slag op drie verschillende lokaties voor de Land Trust. Zo was er een groep, die een pad weer begaanbaar moest maken door takken te snoeien en een groep die een afzetting ging herstellen.. “Prepare to sweat” stond erop het programma en dat werd het dus ook; aanvankelijk was het bewolkt en ging het wel, maar al snel kwam het zonnetje door en en werd het echt zweten. Gelukkig waren we al een uur eerder dan gepland klaar en konden we weer terugkeren naar de YMCA. Vandaar werden we vervoerd naar het centrum van Boothbay, waar ieder de tijd tot 13.30 zelf kon volmaken.
Op dat tijdstip gingen we aan boord van de “Harbor Princess”, het schip van de Boothbay Whale Watch. Alleen Dave moest verstek laten gaan, omdat hij zich niet lekker voelde. Achteraf gezien een heel juiste beslissing, want de zee was tamelijk ruw en niet alle leden van onze groep bleken echte zeebenen te hebben. Groen van ellende werd niemand, maar enkelen waren toch wel heel blij toen we na ca. 3,5 uur weer terug waren in Boothbay Harbor. Hadden we ook nog de pech, dat we geen enkele walvis te zien kregen; een enkele dolfijn en een flinke groep zeehonden, die op een rotspartij lagen te zonnen, was het enige “wild” dat door ons deze middag werd gespot.
Omdat we geen enkele walvis hadden gezien, kregen we eenmaal terug in Boothbay allemaal een vrijkaartje voor een volgende trip. Een aantal zal van dit kaartje vermoedelijk écht geen gebruik maken. Ook Dirk zal geen tweede reis maken, want hij verpatste zijn vrijkaartje voor tien dollar aan een Amerikaanse. Tsja, Nederlanders, we waren altijd en zullen ook altijd een handelsvolkje blijven…….

P.S.: Jacomine en Leen maakten de volgende ochtend een tweede trip met de “Harbor
Princess” . De zee was een stuk kalmer dan op maandag en zij zagen twee haaien, een school van circa zes dolfijnen, die het schip enige tijd vergezelde, een vijftal Ocean Sunfishes (grote vissen, die de vreemde gewoonte hebben om aan de oppervlakte op hun zij liggend te rusten!!) en last but not least, kort voor de terugkeer in de haven van Boothbay en de hoop om een walvis te zien eigenlijk al was opgegeven, een zgn. Minky, een kleine walvis, die tot vreugde van alle passagiers op het schip meerdere malen even aan de oppervlakte kwam. Het kan verkeren……….

Vrijdag 6 augustus

Vandaag stond er een stranddag op het programma in Reid State Park, vertrek 9.00 uur en terugkomst rond 17.00. Aangezien een groot aantal groepsleden (vooral de dames) graag zou zien dat er shopping-moment in het programma werd opgenomen reed buschauffeur eerst naar Freeport, een stadje met een groot aantal outlet-shops waar iedereen naar hartelust zijn of haar gang kon gaan. Gelukkig waren we met de bus gegaan… Om 12.30 was iedereen weer terug bij het afgesproken meetingpoint. Leonie de R. moest en zou Uggs hebben maar kon ze in eerste instantie niet vinden. Gelukkig had Corne wel een winkel ontdekt waar ze te koop waren en zo konden we na een vertraging van een kwartier(…) op weg naar Reid State Park. Het was erg warm, en dus prima weer voor een middagje strand. Het strand was anders dan wij gewend zijn; het zand is grover, de golven veeeeel hoger en het water erg koud! Tijdens het zwemmen was het erg handig dat we een lifeguard (Dirk) bij ons hadden want hij heeft in actie moeten komen om Karl te “redden”. Tegen een uur of 16.15 zijn we richting de bus gegaan en om 16.30 reden we weg. Onderweg werd er nog gestopt bij de Dairy Queen voor een ijsje
En tegen 18.00 na een file-rit werd iedereen door de hostfamilies opgepikt bij de Y.

Woensdag 4 augustus

Rond kwart voor zeven maakt de wekker een eind aan de nachtrust. Iedereen heeft lekker geslapen, hoe kan dat ook anders na een dag als gisteren, en na het ontbijt maken we ons klaar voor het kayaken. Het weer ziet er vandaag aanvankelijk slecht uit; om acht uur regent het nog hard, maar korte tijd later breekt de zon door en wordt het gelukkig droog, warm en aangenaam weer. We hebben al wat “ervaring” met en op de rivier, dus de instructeur hoeft ons ditmaal minder te vertellen dan gisteren en als snel stappen we in de bus, die ons afzet bij een plek langs de rivier. Sommigen gaan in hun uppie in een kayak, anderen met z’ n tweeen en een vijftal meiden stappen in een kleine raft, die tijdens de vaartocht steeds verder achteropraakt en uiteindelijk door één van de instructeurs op sleeptouw moet worden genomen. Dat vonden de dames heel fijn!!
Na een uur of twee bereiken we het eindpunt en gaan we met de bus teug naar het kamp. Na de lunch aldaar stappen we in onze eigen bus en begint de reis terug naar Boothbay, ook nu tot grote blijdschap van velen onderbroken door een stop bij MacDonalds. Rond een uur of vijf arriveert de bus bij kamp Knickerbocker, waar de meeste gastouders al klaar staan om ons op te pikken. Na een paar mooie, maar vermoeiende dagen, hebben we morgen een dag rust.

Dinsdag 3 augustus

Half zeven loopt de wekker af. Het is vandaag dus vroeg opstaan, iets wat niet iedereen even gemakkelijk afgaat. Maar als we om iets over zevenen gaan ontbijten is iedereen aan tafel. Na het ontbijt krijgen we van één van de begeleiders van Northern Rafting instructie over het materiaal, veiligheidsmaatregelen (hoe red je elkaar of jezelf in geval van nood) etc. Dan maken we ons klaar; iedereen krijgt een wetsuit, een reddingsvest, een helm en speciaal schoeisel. Als iedereen zover is, stappen we in de bus en rijden we naar de voet van de dam, waar onze rafting-boats al klaar liggen. Er worden vier groepen van acht geformeerd ( behalve de 15 Nederlanders, zijn er ook een aantal Boothbay kids en chaperones, Sandy, Becky, Morgan, Andy en chauffeur Matt mee) en als iedereen de laatste instructies heeft gekregen en er wat “droog” geoefend is, dragen we de boten naar het water en gaan we dan eindelijk de rivier op. Het eerste stukje is nog vrij simpel, maar dan volgen er in snel tempo een aantal imposante stroomversnellingen, die elk, echt Amerikaans, prachtige namen dragen, zoals bijv. “Big mama”. Ondanks het (angst?)geschreeuw, dat de rust in deze prachtige omgeving, verstoort, valt niemand uit de boot en komen we langzamerhand in rustiger vaarwater, waarna we na een uur of drie
het eindpunt van deze rafting bereiken. Terug in het kamp, gaat een deel van de groep opnieuw naar de Moisy river waterfalls, want sommigen hadden na de verhalen van gisteren toch wel een beetje spijt dat ze niet waren meegegaan……
Na het avondeten (Taco’s) is iedereen “vrij”. We gaan deze avond al vroeg, iets na tienen, naar bed, want morgen moeten we alweer vroeg op. En geloof het of niet, maar

Maandag 2 augustus

Rond de klok van negen uur verzamelen we bij kamp Knickerbocker. Als iedereen er is, rijden we met de bus naar het Baldwin Center. Daar doen we een soort “teambuilding program”; een paar spelletjes en doe-acitiviteiten, zoals elkaar over een hoge schutting helpen klimmen. Als we klaar zijn met dit ochtendprogramma, rijden we terug naar kamp Knickerbocker en nuttigt iedereen zijn meegenomen lunchpakketje. Daarna wordt de bus geladen en met chauffeur Matt achter het stuur, beginnen we aan onze trip naar de Northern utdoors Rafting Company, waar we, de naam zegt het al, gaan raften. Maar eerst moeten we een uren durende busreis, gelukkig voor velen onder ons onderbroken door een stop bij MacDonalds, doorstaan. Om een uur of vier komen we aan bij deze aan de Kennebec river gelegen accomodatie, die er prima uitziet; we slapen er in groepen van acht in houten cabines en je hoeft je er niet te vervelen; er is een voetbalveld, een volleyball veld, een basketbalveld en, helemaal toppie, een zwembad.
Na het avondeten (pizza) gaan een aantal mensen uit de groep naar Moisy river waterfalls, een kwartiertje rijden van ons kamp. Bij toeval ontmoeten we daar een paar locals, die in de buurt wonen en zij brengen ons naar een prachtige zwemplek onder één van de watervallen. Het water is niet koud en al snel ligt een groot deel van het gezelschap in het water. Tegen achten, het wordt al vrij vroeg donker hier, rijden we terug naar het kamp. Daar gaan sommigen nog even sporten of bij het kampvuur zitten. Rond een uur of elf/half twaalf gaan we naar bed en geloof het of niet, maar binnen een kwartier slaapt (bijna) iedereen als een roosje………

Zondag 1 augustus

Vandaag hebben we elkaar ontmoet in de Congegrational church. Het thema van de dienst was Salomo, en de schiftlezing was zowel in het Engels als het Nederlands; er werd gelezen door Esther, Leon en Naomi. Na de preek was er een avondmaalviering en aan het eidne van de dienst was er een gezellig samen zijn waarbij iedereen werd getracteerd op IJs. De rest van de dag was een Host Family Day, hopelijk heeft iedereen genoten van het mooie weer en alvast uitgerust voor de komende rafting trip!

Zaterdag 31 juli

Deze dag was een Host Family Day. Iedereen had andere plannen, maar velen van ons hebben elkaar ontmoet bij de 5K Run; een hardloopwedstrijd van 5 kilometer bedoeld als fundraiser voor een nieuw community track. Van onze groep deden Leen, Joost, Dave, Benjamin, Nell en Wyatt mee. Het was een zwaar parcours en het was erg heet; afzien dus! Bij de prijsuitreiking was er enige verwarring; Leen won de derde prijs maar was helaas geregistreerd als “female” dus de reddingsboei met daarop de datum en naam van de wedstrijd gingen helaas aan zijn neus voorbij.. Gelukkig heeft hij wel de “Jonkies” verslagen; een hele prestatie!

Vrijdag 30 juli

Na voor sommigen een heel korte nacht werden we vrijdagmorgen we al om 8.00 in de “Chapel” verwacht voor de “Thought of the day”. Vervolgens was er de vlaggenceremonie waarbij onze groep het Wilhelmus heeft gezongen. Onze Amerikaanse gastheren – en vrouwen waren zeer onder de indruk, dus mochten we als een van de eerste groepen de ontbijtzaal betreden. De rest van de morgen brachtenb we door in de bus die ons terugbrteacht naar Boothbay Harbor. Daar aangekomen was er vrije tijd waarna we met elkaar hebben gelunched. Om Half 2 vertrok de boot die ons naar Burnt Island bracht. Op Burnt Island warden we verwelkomd door een familie die ons liet zien hoe het leven was in de jaren 50 als vuurtrorenwachtersgezin zonder elektriciteit of andere moderne genoegen. Bijna vergaten we de traditionele groepsfoto, maar dankzij Dagmar is dit toch nog goed gekomen. Tegen een uur of vier werden we opgehaald door Lobstermen Rusty en Marshall die ons de fijne kneepjes van het kreeftenvissersvak hebben bijgebracht. Het was een belevenis! Helaas vond niet iedereen de kreeften even leuk…. Na een interessante en gezellige middag werd iedereen rond 18.00 uur opgehaald voor een lang weekend met de host families.

Donderdag 29 juli

Na een heerlijke rustdag, waarop iedereen een beetje kon bijkomen van de eerste twee vermoeiende dagen, verzamelden we om kwart voor negen bij het gebouw van de YMCA. Met de witte schoolbus van de YMCA reed chauffeur Foster ons naar Augusta. Daar kregen we een rondleiding door het State House, waar de regering en de gouverneur van de staat Maine resideren. Ook werden we nog even toegesproken door een afgevaardigde, die een familielid was van Morgan Dorsey, één van de Amerikaanse begeleiders op deze tour. Na een korte lunch in het naast het State House gelegen park, gingen we naar het Statemuseum. Geloof het of niet, maar er zijn mensen, die binnen een tijdsbestek van tien minuten een compleet museum kunnen bekijken! Maar ook aan het museumbezoek kwam een eind en we stapten opnieuw in de bus die ons naar een Y-kamp in de buurt van Augusta bracht. ‘ t Was ook vandaag weer heerlijk weer, zodat we, nadat we ons in onze cabins hadden geinstalleerd, meteen konden gaan zwemmen in het bij het kamp gelegen meer. Dat was wel even wennen, want met name de jongens hadden wat moeite met de regels die op een Y-kamp gelden!Na het zwemmen ging een deel van de groep voetballen op het sportveld en de rest ging met kano’ s het meer op. Dat was erg leuk, ondanks de “ schipbreuk”, die enkele kano’ s leden: nadat de kano van Henk en Leon ten onder was gegaan, schoot een twee kano met daarin Morgan en Jacomine te hulp. Geloof het of niet, maar bij de “ reddingspoging” kapseisde ook deze kano, met het resultaat dat er toen vier mensen in het water lagen. Op zich een grappige situatie, ware het niet dat alle spullen van Morgan, haar fototoestel, mobiele telefoon, papieren etc. ook in het water kwamen, wat natuurlijk heel vervelend was.‘ s Avonds was het diner in een grote dininghall. Ook daar gelden regels, die op ons Nederlanders wat vreemd overkwamen en waar sommigen het wat moeilijk mee hadden, maar gelukkig maakte de pizza’ s veel goed!Later op de avond was er een disco op het kamp, waar we tot circa negen uur bleven. Toen trokken we ons terug in ons eigen kleine kampje, waar we nog lange tijd gezellig rondom ons kampvuur zaten. Met dank aan met name Dirk, die zoveel hout uit het bos had gesleept, dat de eerste weken niemand meer hout hoeft te sprokkelen om een kampvuur te maken!

>

Om 7.30 moeten we vandaag beneden in de lounge staan. Dat lukte dus niet iedereen, want de jongens van kamer 304, Dave, Albert en Corné konden dat snelle tempo echt niet aan!! Het was dus al bijna acht uur voordat we ons naar een nabijgelegen ontbijtrestaurantje konden begeven. Na het ontbijt gingen we met de watertaxi naar het centrum van Boston. Daar kregen we een rondleiding door het State House, het parlementsgebouw van de staat Massachusetts. Tijdens de rondleiding kregen we o.a. de ruimten te zien, waar de 160 gedelegeerden en de gouverneur zitting houden. Na het bezoek gingen we naar Quincy Market. Daar is een lange gang met allerlei winkeltjes, waar je eten kan kopen. Iedereen kon dus zelf bij één van die winkeltjes uitkiezen wat hij/zij wilde eten.In het midden van Quincy Market is een grote hal, waar lange tafels en bankjes staan, waar je kon gaan eten.
Na een kort verblijf daar gingen we terug naar de watertaxi, die ons terug bracht naar de andere kant van de rivier. Daar zouden we beginnen aan de Ducktoer. Deze toer reed een gedeelte van de Freedom Trail en na een lange rit door de stad, waarbij de gids ons allerlei wetenswaardigheden vertelde, ging de "bus" eindelijk met een flinke plons te water, waarna een korte vaartocht over het water volgde.
Om ongeveer 14.45 waren we terug in Charleston bij ons hotel en stapten we in de bus die ons naar Boothbay zou brengen.
Na een lange busrit van ca. 3,5 uur kwamen we aan bij de Y in Boothbay, waar alle gastouders ons opwachten. Daar gingen we eerst gezamenlijk eten, alle gastouders hadden iets klaargemaakt en er stond een lange rij met allerlei heerlijke gerechten op tafel,en daarna ging iedereen met zijn/haar gastouders mee. Morgen staat er een rustdag op het programma, dus heeft iedereen de gelegenheid uitgebreid kennis te maken met het gastgezin én even lekker uit te rusten........

Hallo allemaal,

Na een lange reis zijn we in Amerika aangekomen. De vliegreis liep voorspoedig; op beide vluchten zaten we als groep bij elkaar en dat was erg gezellig. Uit pure blijdschap ontstond er zelfs op de vlucht van Dublin naar Boston een spontaan kussengevechtje, waarbij de kleine vliegtuigkussentjes ons links en rechts om de oren vlogen.
Even was er schrik toen Dirk in Dublin even apart gehouden werd; hij had z' n esta-formulier verkeerd ingevuld, maar die fout kon in Dublin gelukkig worden hersteld. Want wat zouden we zonder Dirk verder moeten ......
In Boston stond een grote groep uit Boothbay ons op te wachten. Sommigen van ons kenden al diverse mensen uit Boothbay en dat werd dus een warme ontmoeting. Zeker Joost en Tom Peasley, die twee kenden elkaar nog heel goed van de trip van twee jaar geleden, waren heel blij elkaar weer te zien!
Nadat alle handjes waren geschud en de bagage was ingeladen ging het met de bus richting de Constitution Inn, een rit die normaliter misschien een half uurtje duurt. Maar deze keer dus niet, want we misten en afslag van de highway en kwamen in Boston terecht. Het kosstte heel veel moeite, tijd en stuurmanskunst van Tom voordat we uiteindelijk bij de Constitution Inn aankwamen. Na het inchecken gingen we snel met een watertaxi naar de binnenstad van Boston, waar we gingen eten in een restaurantje bij Quincy Market. voor we op de watertaxi hebben we eerst nog gezongen voor Dave. Onze Amerikaanse vrienden hadden voor oranje ballonnetjes gezorgd, dus dat zag er feestelijk uit. En ook in het restaurant werd nog aan Dave's verjaardag gedacht....
Na het eten gingen we lopend terug naar het hotel, waar iedereen al heel snel na een lange vermoeiende dag onder zeil ging.

Twitter naar #boothbay10 over de reis, de voorbereidingen etc en je komt automatisch in ons overzicht te staan. Als je rechts bovenin klikt op het twitter icoontje zie je het overzicht.

Anders klik hier.

Je mag 1 koffer meenemen van maximaal 23 kilo. Plus 1 stuk handbagage, max. afmetingen 55 x 35 x 25 cm.

· paspoort

· medicijnen (als je ergens allergisch voor ben, zoek dan even het Engelse woord op)

· kleding, let erop de temperatuur kan nogal variëren, denk daar dus aan!

· regenkleding (hopelijk niet nodig :-) )

· zwemkleding

· stevige wandel/sportschoenen

· slaapzak

· zaklantaarn

· rugzak

· alles wat je zelf nodig hebt (denk hierbij aan shampoo, deodorant, tandenborstel, tandpasta, borstel)

Op 4 juni werd er door YMCA Katwijk een Amerikaanse avond georganiseerd in de jeugdhuis De Poolster in Katwijk. De avond stond in het teken van de reis die een groep Katwijkse jongeren in juli naar Boothbay, Maine, USA gaan maken.


Tijdens de avond waren er verschillende activiteiten, zo werd er visgebakken, werd er bingo gespeelt en konden er allerlei Amerikaanse lekkernijen worden geproefd. De avond was een succes. Er is meer dan 400 euro opgehaald. Dit geld wordt gebruikt voor allerlei activiteiten die de Katwijkse jongeren gaan ondernemen met Amerikaanse jongeren. Het is de eerste keer dat YMCA Katwijk een Amerikaanse avond organiseert en er zullen er nog zeker meer volgen

Inmiddels is dit de derde reis die YMCA Katwijk deze zomer georganiseert naar YMCA Boothbay, Maine, USA. Elke vier jaar wordt er een zo'n reis georganiseerd. Inmiddels heeft YMCA Katwijk al meer dan 15 jaar een partnership met YMCA Boothbay. In de afgelopen jaren zijn er al verschillende reizen naar beide plaatsen georganiseerd. Bijna elk jaar reist er iemand vanuit Katwijk naar Boothbay om daar als kampleiding op Camp Knickerbocker te werken, dit is het kamp van YMCA Boothbay. Ook zijn er verschillende mensen vanuit Boothbay gekomen om mee te draaien met de kampen van YMCA Katwijk in Leusden.