Woensdag 11 augustus

Na opnieuw een rustdag, kwam de groep om een uur of negen ‘ s ochtends bij de YMCA bij elkaar. Op het programma stond vandaag Funtown/Splashtown. Na ongeveer 1,5 uur rijden zette onze chauffeur Tom ons op deze bestemming af. Eerst gingen we met z’ n allen naar Funtown. Daar kon je o.a. plaats nemen in enkele roller-coasters en andere attracties. Na de lunch ging vrijwel iedereen naar Splashtown. Daar waren we bepaald niet de enigen; het mooie weer had velen er toe gebracht ook hierheen te komen. Dat betekende dat je voor sommige slides (glijbanen) vrij lang moest wachten, maar het was fun. Om ongeveer vijf uur verlieten we de parkeerplaats om anderhalf uur later vermoeid maar voldaan in Boothbay terug te keren.

Donderdag 12 augustus

Ook deze laatste volledige dag in Boothbay kon ieder op zijn/haar eigen manier invullen. Tegen de avond kwam iedereen naar kamp Knickerbocker; niet alleen de “Kattikers”, maar ook alle gastouders, de Boothbay kids enz. In het kamp waren een aantal tafels klaargezet en gedekt voor de Lobsterbake. Maar niet iedereen leek te begrijpen dat kreeften zijn om op te eten; sommigen meenden dat je er de meiden mee bang moest maken en anderen hielden de kreeften beet bij hun scharen en zwaaiden ermee alsof ze aan het discuswerpen waren. De kreeften zagen rood van ergernis……
Gelukkig waren er ook velen die dit heerlijke maal, de kreeften, de mossels en de clams , wel wisten te waarderen en ervan smulden. Na de maaltijd moest er een foto van de hele groep gemaakt worden; Ed, de leider van het Knickebockerkamp kreeg zoveel camera’ s in z’ n handen gedrukt, dat hij er wel bijna een kwartier mee zoet was!
Daarna verliet langzamerhand iedereen het kamp om terug naar huis te gaan. Nog één nachtje slapen in Boothbay en dan komt het echte afscheid………

Maandag 9 augustus

Na twee “vrije” dagen komen we om een uur of negen bij het gebouw van de YMCA weer bij elkaar. Vandaag is er werk aan de winkel. Letterlijk, want we gaan in drie groepen aan de slag op drie verschillende lokaties voor de Land Trust. Zo was er een groep, die een pad weer begaanbaar moest maken door takken te snoeien en een groep die een afzetting ging herstellen.. “Prepare to sweat” stond erop het programma en dat werd het dus ook; aanvankelijk was het bewolkt en ging het wel, maar al snel kwam het zonnetje door en en werd het echt zweten. Gelukkig waren we al een uur eerder dan gepland klaar en konden we weer terugkeren naar de YMCA. Vandaar werden we vervoerd naar het centrum van Boothbay, waar ieder de tijd tot 13.30 zelf kon volmaken.
Op dat tijdstip gingen we aan boord van de “Harbor Princess”, het schip van de Boothbay Whale Watch. Alleen Dave moest verstek laten gaan, omdat hij zich niet lekker voelde. Achteraf gezien een heel juiste beslissing, want de zee was tamelijk ruw en niet alle leden van onze groep bleken echte zeebenen te hebben. Groen van ellende werd niemand, maar enkelen waren toch wel heel blij toen we na ca. 3,5 uur weer terug waren in Boothbay Harbor. Hadden we ook nog de pech, dat we geen enkele walvis te zien kregen; een enkele dolfijn en een flinke groep zeehonden, die op een rotspartij lagen te zonnen, was het enige “wild” dat door ons deze middag werd gespot.
Omdat we geen enkele walvis hadden gezien, kregen we eenmaal terug in Boothbay allemaal een vrijkaartje voor een volgende trip. Een aantal zal van dit kaartje vermoedelijk écht geen gebruik maken. Ook Dirk zal geen tweede reis maken, want hij verpatste zijn vrijkaartje voor tien dollar aan een Amerikaanse. Tsja, Nederlanders, we waren altijd en zullen ook altijd een handelsvolkje blijven…….

P.S.: Jacomine en Leen maakten de volgende ochtend een tweede trip met de “Harbor
Princess” . De zee was een stuk kalmer dan op maandag en zij zagen twee haaien, een school van circa zes dolfijnen, die het schip enige tijd vergezelde, een vijftal Ocean Sunfishes (grote vissen, die de vreemde gewoonte hebben om aan de oppervlakte op hun zij liggend te rusten!!) en last but not least, kort voor de terugkeer in de haven van Boothbay en de hoop om een walvis te zien eigenlijk al was opgegeven, een zgn. Minky, een kleine walvis, die tot vreugde van alle passagiers op het schip meerdere malen even aan de oppervlakte kwam. Het kan verkeren……….